Beyaz bant (2009)Das weiße Band - Eine deutsche Kindergeschichte

Yapılan hatayı, hata yaparak cezalandırmak, şiddet, otorite ile baskı kurmak, doğamızdan öte insanın vazgeçemediği bir eyleminden öte bir şey sanırım. Kilisenin, aile içi baskının, gelir adaletsizliğinin,şiddet, kapalı kapılar ardında yaşanan taciz, psikolojik baskı, evin reisinin kararları, yetiştirme tarzı diye böyle uzar giderken gerisini ailesinden intikam, nefret ettirecek raddeye getiren çocuklara bırakırken filmdeki insanlara göre istenmeyen bir çocuk ve birey yetişiyor gibi görünüyor. Şu var ki yaşanan ne olursa olsun filmde olan kötü olan olayların sonrasında insanların soğukkanlı olması, rol yapmaları, alışmaları ve sakin durması tüyler ürpertici... Filmin bir sonu olmaması şöyle şöyle oldu denmemesi zaten bu Haneke'den beklenilen bir şey olamaz. Ama ya film sadece zaman değişti, nesilden nesile farklı insanlarla bu durum hâlâ daha devam ediyor hissiyatı oluşturuyorsa...