Sumru: Ne düşünüyorsun? Ahmet: Aslında sadece “Yeryüzünün Lanetlileri” kim onu merak ediyorum. Ya sen? Sumru: Acaba gelecek 25 yılda neler olacak bu ülkede? Ahmet: Söyleyeyim… Olacak olanlarını mı, olmasını istediklerimi mi? Sumru: Bu hangi filmden? Ahmet: Bu henüz çekilmemiş bir filmden… 25 yıl sonra biz seninle belki yine Benusen’de surlara çıkarız. Ama biraz yaşlanmış oluruz. Seninle beraber bütün Karadeniz’in etrafını bisikletle dolanırız. Batum’da chacha içer, hüzünlü Gürcü şarkıları dinleriz. Soyim’de Mayakovsky’nin evine götürürüm seni. Yaltalı Doktor Chekov’dan öyküler okuruz. “İçelim ve birbirimize sen diyelim” diyip Moskova-Petruski treninde votka içeriz. Varna’da karşı kıyıdan sesleniyorum. Sesimi işitiyor musun Mehmet? Mehmet? Diyip Nazım’ı yâd ederiz. Sonra haritayı açarız, gözümüzü kaparız. Parmağımızı böyle koyarız bir noktaya. Derim yürü, dünya haritasına… Sonra ben belki politikaya atılırım. Ama sadece ulaştırma bakanı olurum ha! Bütün ülkeyi demir yollarıyla döşerim. Sadece batıdan doğuya değil, doğudan Karadeniz’e, Karadeniz’den Akdeniz’e… Uzun uzun demir yolları… Sonra her bölgede yok olmakta olan diller ve kültürlerle ilgili enstitüler kurulmuş olur. Sonra… Sonra… Belki her şey değişmiş olur. Sonra çalışma saatleri 5 saat olur. Sonra 30 yıldır içinde bulunduğumuz bu çatışma ortamıyla ilgili Hakikatleri Araştırma Komisyonları kurulmuş olur. Sonra… Ne çok sonra var, değil mi?
Ahmet: Aslında sadece “Yeryüzünün Lanetlileri” kim onu merak ediyorum. Ya sen?
Sumru: Acaba gelecek 25 yılda neler olacak bu ülkede?
Ahmet: Söyleyeyim… Olacak olanlarını mı, olmasını istediklerimi mi?
Sumru: Bu hangi filmden?
Ahmet: Bu henüz çekilmemiş bir filmden… 25 yıl sonra biz seninle belki yine Benusen’de surlara çıkarız. Ama biraz yaşlanmış oluruz. Seninle beraber bütün Karadeniz’in etrafını bisikletle dolanırız. Batum’da chacha içer, hüzünlü Gürcü şarkıları dinleriz. Soyim’de Mayakovsky’nin evine götürürüm seni. Yaltalı Doktor Chekov’dan öyküler okuruz. “İçelim ve birbirimize sen diyelim” diyip Moskova-Petruski treninde votka içeriz. Varna’da karşı kıyıdan sesleniyorum. Sesimi işitiyor musun Mehmet? Mehmet? Diyip Nazım’ı yâd ederiz. Sonra haritayı açarız, gözümüzü kaparız. Parmağımızı böyle koyarız bir noktaya. Derim yürü, dünya haritasına… Sonra ben belki politikaya atılırım. Ama sadece ulaştırma bakanı olurum ha! Bütün ülkeyi demir yollarıyla döşerim. Sadece batıdan doğuya değil, doğudan Karadeniz’e, Karadeniz’den Akdeniz’e… Uzun uzun demir yolları… Sonra her bölgede yok olmakta olan diller ve kültürlerle ilgili enstitüler kurulmuş olur. Sonra… Sonra… Belki her şey değişmiş olur. Sonra çalışma saatleri 5 saat olur. Sonra 30 yıldır içinde bulunduğumuz bu çatışma ortamıyla ilgili Hakikatleri Araştırma Komisyonları kurulmuş olur. Sonra… Ne çok sonra var, değil mi?