Ghost Dog: The Way of the Samurai (1999)

Beklediğimden oldukça farklı bir filmdi açıkcası. Samuray felsefesini kendi hayat görüşü kabul edinen Whitaker abimizin serüvenine tanık oluyoruz. Ayrıca yaşlı kötü karakterlerin Joe Pesci'yi anımasatan sohbetleri de oldukça hoşuma gitti ve eğlendirdi beni. 8/10

Jarmusch modern hayatta Kurosawa nın samuray felsefesini kovalıyor gibi geldi, bakış açısı ilginç izlenebilir Whitaker ve Jarmusch hatrına

bu filme yorum yazmamakla haksızlık etmişim. sağda solda felsefesi, edebi göndermeleriyle ilgili çok sey okudum. benim yorumum biraz daha farklı oldu. ghost dog alışılmışın dışında bir yol filmidir bence. kahramanımızın samuray mertebesine ulaştıktan sonra çıktığı içsel yolculuğu anlatır. mistizm, dinginlik, kabullenişin yoludur bu. yolculuğun sonunda kendini tamamlamıştır ghost dog. spoiler gibi bir sey: küçük arkadaşına döner ve sorar: bu köpek niye gitmiyor? kız cevap verir: git de. adam köpeğe git der ve köpek -aynı bir samurayın efendisine itaat etmesi gerektiği gibi oradan hızla uzaklaşır. köpeğin gözünde adamı görürüz.aynı kabulleniş, aynı dinginlik ve efendisinden duymayı beklediği tek bir itaat sözcüğünü bekleyen gözler, aynıdır.. kız çocuk bile efendilk kavramına uzak değilken kahramanımız için yabancıdır bu sözcük. jarmusch yine yapmış dedirtir bu film. müzikleri de çok yakışmıştır filme.