Zamanına göre gayet rensrenkli müzikli bir film. Daha çok filmin kostümleri ve rengi üzerinde çalışılmış gibi gözüküyor. Hikâyesi ne kadar klişe olsa da bir şans verin, izleyin.
Müzikal filmlerden çok hoşlanmamama rağmen, filmin tamamının müzikli konuşmalı olması beni hiç rahatsız etmedi. Konusu klişe yerli film konularını andırsa da, filmin renkleri dikkatimi çekti ve araştırınca gördüm ki, renkler konusunda bayağı bir çalışılmış. Sinemayı meslek edinenler daha iyi anlar ama ben bu filmde çok değişik bir tad buldum...Renkler, çok etkileyiciydi...
https://www.youtube.com/watch?v=imCOi7pqKh0 Film Demy'nin gayriresmi üçlemesinin ikinci filmidir. Üçlemenin diğer iki filmi ise; Lola (1961) ve The Young Girls of Rochefort (1967)'dur. Film 1964'te Eastmancolor negatife çekilmişti. Technicolor'ın aksine Eastmancolor renkleri zamanla solma özelliğine sahiptir. Oysa Demy filmin ruhuna uygun olarak çok canlı ve fantastik renkler kullanmıştı. Zamanın soldurduğu orijinal negatif ve pozitif kopyalardaki renklerle film tüm anlamını kaybetmiş oluyordu. Fakat filmin şöyle bir şansı vardı, bu tür negatiflerin zamanla solabileceğini öngören Demy, çekimlerden sonra orijinal filmi üç ana renk filtreden geçirerek üçer adet siyah beyaz negatif kopyalarını çıkarttırmış ve arşivlemişti (Bir bakıma Technicolor işlemine benzeyen bir teknik). Siyah beyaz negatifler çok daha kalıcı idi. 1990 yılında Demy'nin karısı film yönetmeni Agnès Varda bu dayanıklı siyah beyaz şeritlerden tersine bir işlemle ilk çekildiği günkü gibi canlı renkleri olan yeni pozitif baskılar yaptırttı. Bu restore edilmiş versiyon 1997'de yeni sürüm olarak çıktı. Koch-Lorber Films'in piyasaya çıkardığı DVD diskler bu restore edilmiş yeni sürümden basılmışlardır. Filmdeki bütün diyaloglar ve monologlar şarkı şeklinde verilmiştir. Film yönetmenin kendi deyimi ile bir "pop-art opera" veya "Sinematik opera"dır. "Şarkılı film" olarak da tanımlanabilir. Altın Palmiye ödülüne sahip film ilk renkli Fransız müzikali olma özelliğini de taşıyor. Vikipedi.
Film Demy'nin gayriresmi üçlemesinin ikinci filmidir. Üçlemenin diğer iki filmi ise; Lola (1961) ve The Young Girls of Rochefort (1967)'dur.
Film 1964'te Eastmancolor negatife çekilmişti. Technicolor'ın aksine Eastmancolor renkleri zamanla solma özelliğine sahiptir. Oysa Demy filmin ruhuna uygun olarak çok canlı ve fantastik renkler kullanmıştı. Zamanın soldurduğu orijinal negatif ve pozitif kopyalardaki renklerle film tüm anlamını kaybetmiş oluyordu. Fakat filmin şöyle bir şansı vardı, bu tür negatiflerin zamanla solabileceğini öngören Demy, çekimlerden sonra orijinal filmi üç ana renk filtreden geçirerek üçer adet siyah beyaz negatif kopyalarını çıkarttırmış ve arşivlemişti (Bir bakıma Technicolor işlemine benzeyen bir teknik). Siyah beyaz negatifler çok daha kalıcı idi. 1990 yılında Demy'nin karısı film yönetmeni Agnès Varda bu dayanıklı siyah beyaz şeritlerden tersine bir işlemle ilk çekildiği günkü gibi canlı renkleri olan yeni pozitif baskılar yaptırttı. Bu restore edilmiş versiyon 1997'de yeni sürüm olarak çıktı. Koch-Lorber Films'in piyasaya çıkardığı DVD diskler bu restore edilmiş yeni sürümden basılmışlardır.
Filmdeki bütün diyaloglar ve monologlar şarkı şeklinde verilmiştir. Film yönetmenin kendi deyimi ile bir "pop-art opera" veya "Sinematik opera"dır. "Şarkılı film" olarak da tanımlanabilir.
Altın Palmiye ödülüne sahip film ilk renkli Fransız müzikali olma özelliğini de taşıyor. Vikipedi.