Look Back in Anger (1989)

İnanılmaz iyi bir metin. Üniversitede hocam Cevat Çapan, İngiltere'de John Osborne'un oyunu ilk kez sahnelediği zamanı anlatmıştı. Konuşmasının sonunda da çok ateşli bir gençti ama faşist herifin teki oldu çıktı diye eklemişti. Ve öfke oyununu konservatuvara girerken de seçmiş olmama anlam verememişti. Çok sevilmeyen bir metin olduğunu vurgulamıştı. Bu yoruma fazla katılmıyorum. Öfke, kavgacı gençlerin oluşumunu anlatan kusursuz bir edebiyat. Savaş sonrası İngiliz tiyatrosu. Jimmy on yaşındayken babası hiç alakası yokken İngiltere'den kalkıp İspanya'ya iç savaşa katılmaya gidiyor ve döndüğünde de yaralarından dolayı ölüyor. Küçücük bir çocuğun öfkeyi herkesten erken öğrenmiş olması buradaki acı durum. On yaşındayken sevgiyi de öfkeyi de öğrenip hayata doymuş hissetmek. Engelleri küçümsemeyi bilmek, İki üniversite bitirmek, inancı kalmamak, dinlere anlam verememek de bunun getirisi. Helena karakteri isminden anlaşılacağı üzre olayların sarmala gireceğini önceden hissettirir. Bkz.Truva'lı Helen. Jimmy ve Cliff fikir ayrılıklarını, örgütlenmeyi sunarken Alison ile Jimmy'nin ilişkisi anlaşmazlıkları, kadın erkek arasındaki eşitsizliği sincap ve ayı takma adları ile anlatır. Muazzam bir metindir. Kenneth Branagh'ın sinemaya ilk girdiği yıllar. Değerli bir film. Ah Jimmy Porter, keşke hayat çocukların yüzüne gülse. Bu noktada gerçekçi düşünüp çocukları dünyanın gerçekleri ile karşılaştırmalıyız çünkü sonra kabullenme, yüzleşme başlarına çok iş açılıyor. "Seni alıp kiliseye götürüyor ve sen çıtını bile çıkarmıyorsun" Kibir bazen diğer insanları düşünmektir.