artık yapmam gereken tek bir şey olduğunu anladım: hiçbir şey. ne mal mülk, ne hatıralar, ne arkadaşlık, ne bir aşk ne de bir bağ istiyorum. bunların hepsi birer tuzak.
eğer meleklerin diliyle konuşsam ama sevgim olmasa ses çıkaran bir bakırdan farkım olmaz.
Üçlemenin ilk filmi ? Bir kadının hayatında daha neler olabilir ki dedirten film. Kadının aldığı eylemleri görünce kendinizi sorguluyorsunuz. Acaba yerinde siz olsaydınız aynı tepkiyi verir miydiniz?
Oldukça sıradan bir konunun Julie'yle ve harika müziklerle mükemelleştirilmesi diyorum buna ben. Müziklere vurulmamak mümkün değil de Julie'nin hislerini ben yaşıyormuşum gibi hissetmem çok tuhaftı...
Müzikleriyle sizi içine çeken izlerken acı çektiren bir film olmuş. Pek tarzım değil bu tarz filmler ama izlerken sıkılmamamı sağlayan en büyük etken müzikleriydi.
''-Neden ağlıyorsun?-Çünkü sen ağlamıyorsun.'' repliğiyle kalbimi daha ilk dakikalardan kazanan ve içinde bunun gibi tek cümleyle insanın içine işleyen diyalogların geçtiği güzel film.Juliette'in harika oyunculuğu ile sonuna kadar kendine bağlayan, mavi gibi sakin,içsel,duru film..Müzikleriyse şahane.
evet belki ilginç bi konu değil hatta çok bilindik ama işlenişindeki derinlik muazzam.. Juliette Binoche zaten çok sevdiğim bi oyuncudur ama bu filmde bir kez daha hayran kaldım, güzel yüzü, duru ve yalın ifadesiyle çok etkileyiciydi. mutlu bir insanın bir anda hayatının tüm anlamını kaybederek hiçliğe düşmesi gerçekten büyük bir travma. duyguları geçirmesiyle (özellikle acıyı), görselliğiyle, renklerin kullanımıyla, müzikleriyle benim için şiir gibi bir filmdi, çok beğendim.
okuduğuma göre Juliette yumruğunu duvara sürtme sahnesinde koruyucu hiçbirşey kullanmamış.
bu filme yorum yapmamak haksızlık olmuş, az önce aklıma geldi. uzunca bir zaman önce izlemiştim ara ara aklıma gelir. hani bir izlersiniz - bu ben de bazen olur- bir süre , durduk yere aklınıza takılır...içiniz burkulur...işte bu öyle bir film. Krzysztof Kieslowski zaten manyak bir adam. her duyguyu ince ince işleyebiliyor. bol sembollü, bol hüzünlü dantel gibi filmdir. sözler yetersiz kalır anlatmaya...hele o müzikler...
artık yapmam gereken tek bir şey olduğunu anladım: hiçbir şey.
ne mal mülk, ne hatıralar, ne arkadaşlık, ne bir aşk ne de bir bağ istiyorum. bunların hepsi birer tuzak.
eğer meleklerin diliyle konuşsam ama sevgim olmasa ses çıkaran bir bakırdan farkım olmaz.