Dönüs (2006)Volver

Penelope sayesinde kendini kurtaran orta halli bir film.5.4

İlk defa bir Almodovar filmi seyrettim. Filmin merkezinde kadınların var olması ve erkeğin daha baştan yok edilmesi, ideal aile kodunun değişmesi gibi durumlar görünüyor. Filmin giriş sahnesinde mezar başında ölen erkeklerinin mezarlarını temizleyen dul kadınlar görüyoruz. Bu bile aslında çok anlam ifade ediyor. Katolik inancında bu dünyada bir mezar satın almak, onun bakımını üstlenmek, öteki dünyada bir arazi alıp ev inşa etmek gibi inançlar var ve bu inançlar filmin genelinde ölünün bedenine gösterilen saygı, onun gömülmesi gerektiği gibi durumlar olarak karşımıza çıkacak. Erkeğin önce işini, ardından karısı ile arasında mahremiyeti ve sonra da kızı ile arasında kurulan kutsalı kaybedişine tanık oluyoruz. Emilio'nun restorantı bırakıp gitmesi yok olan bir erkeğe bir dokunuş. Yani hep kaybolan, kaybeden bir erkek ve kazanan bir kadın var. Anladığım kadarıyla Almodovar feminist bir yönetmen bundan dolayı da daha çok filmin merkezine kadınları yerleştirmiş ve erkeksiz bir hayatın mümkün olup olmadığını tartışmış. Emilio'nun, Raimundo'ya restorantın anahtarını vermesi, ataerkil bir gelenekte erkeğin evine kadını alması, kadına sahip çıkması gibi anlamlar içerebilir. Doğal olarak da Raimundo'nun anahtarla restorantı açıp kullanmaya başlaması bir geleneğin kilidini açmak olarak yorumlanabilir. Ve filmin daha sonraki sahnelerinde görünecek olan geçmişin kilidi açmazına bir hazırlık. Raimundo'nun kızı Paula gene bir erke karşı güçsüz düşmüş ve babası olduğunu düşündüğü kişinin tacizine maruz kalmıştır. Tam da bu an savunmasız kadın metaforu ile çekmeceden bir bıçak alıp kadının erki durdurabilme yetisi olduğuna dair tüm erkeklere bir ültimatom vermiştir. Üstelik Paula henüz genç bir kız çocuktur. Böylece ufak bir kızın, olgun bir erkeğe kafa tutabilme yetisi olduğunu göstererek erkeği daha rezil ve aciz bir konuma oturtmuş yönetmen. Paco'nun cesedini ve kan izlerini temizlerken kanın neden o kadar yapay kullanıldığını düşününce aklıma şu sonuç geldi; her ailenin yaşayabileceği travmatik sonuçlar doğurabilecek bu tarz psikoloji zedeleyen olayların bu filmde yapay göründüğünü, gerçekleşme ihtimali olmadığını vb. hissettirmesi için bir yabancılaştırma efekti gibi. Başka bir açıdan da yönetmenin kendi evrenini tasarladığını. Gene Raimundo'nun kızı ile birlikte Paco'nun cesedini taşırlarken çalan müziklerin major oluşu seyirciyi daha neşeli bir duruma adapte etmek için kullanılmış olabilir. Cinayet gerilimli bir olaydır ama anne ve kız arasındaki dayanışmadan doğan gücün, maskülenin karşısında nasıl gülünç bir şekilde ayaklar altına alındığını göstermek, maskülenin komiğini ortaya koyuyor. Restorant seçilmiş bir mekan bence. Halka açık bir alan ve Raimundo'nun birkaç mahalleli kadınla birlikte toplumun içinde nasıl hayatta kalabildiklerini de gösteriyor. Kadınların tek başlarına olduklarında bile bir öteki olmadığını. Hatta bunu anlatmak için şişman bir hayat kadını ile bağtıl inançlara sahip kadınlar kullanılmış. Ne kadar öteki gibi görülürse görülsün, ekonomiye, paraya değer veren materyalist bir kadın seçimi de gene kadının zekasına dair bir atıftır. Raimundo'nun kız kardeşi Sole, çevremizde kuaförde çalışarak ekonomik özgürlüğünü kazanabilmiş çoğu yalnız yaşayan kadına atfen tasarlanmış. Sole'yi izlerken her an toplumdaki bu kadınları görüyoruz. Filmde sürekli kadın vücudunun estetik formları kameraya alınmış. Bir erkek gözünden izler gibi. Dikizlemek, röntgenlemek gibi. Bu bir sahnede yapılsa görsel efekti yükseltmek için bir kadraj ayarlanmış derdim ama daha çok erkeklerin seyir zevkini yükseltmek. Onları utandırmak amaçlanmış oysa. Erkin yok edilebileceğine dair haklı eleştirileri komşu kadınlardan borç aldığı, Türk kültüründe "elinin hamuru ile erkeğin işine karışma" gibi cinsiyetçi lafların kullanılabileceği buzdolabının taşındığı sahnelerde görüyoruz. Yani erkeğin tek başına yapabildiği eylemleri, kadınlar dayanışma ile sağlıyorlar. Erkeklerin fiziksel olarak daha güçlü olduğunu reddetmeyen dürüst yapısıyla gönlümü daha çok cezbetti. Kadınların toplumda ezilmesi, görünmez olarak adledilmesi, söz hakkı olmayışı gibi durumlar güç, dayanışma, özgürlük, özgüven gibi kavramlarla yıkılıyor. Ölen annenin geri gelmesi başta İrene için hayalet mi acaba sorusunu sordururken sonra kendini tamamen görünür bir birey olarak kılmasıyla son buluyor. Sole'nin kendi evinde kendi işini kurmuş olması, Raimundo'nun sanatçı olarak görülen toplumun ileri bireylerinin arasında utanmadan, sıkılmadan, baskı altında olmadan özgür bir şekilde şarkı söyleyebilmesi, kadının bu toplumda söz hakkı olduğuna dair tokat gibi yüzümüze çarpan bir başkaldırı oluyor. Son olarak herkes kendi geçmişini bıraktığı yerden itibaren hatırlayabilir. Geçmiş bizim bildiğimizdir bu nedenle de değişkendir. Çünkü tarihi savaşları kazanan tarafın oluşturması gibi aslında hayatların da başka hayatlar ile olan ilişkisi olduğu sürece geçmiş asla tek olamaz. Raimundo'nun öz babasından taciz görmesi, kendi öz kızı Paula'yı anlamasını sağlıyor, İrene'nin kocasının, Agustina'nın annesi ile ilişkisi olduğunu öğrenince ikisini yakması ve geçmişi gizlemeye çalışması, Raimundo ve Paula'nın babanın cesedini gizlemeye çalışması ile aynı durum. Gene kızı ile aynı ada sahip olan Paula teyzenin aklını kaybetmesi, erkeğin sorun yaratan, tutucu yönünden kaynaklı. Pedro Almodovar da dünyanın her yerinde sorun yaratan egemen ataerkili iğdiş ederek bu kodu yıkıyor. Agustina'nın, erkeklerin yarattığı sorunlardan dolayı kanserli olan bir kadının dilinden sözlerle “kirli çamaşırlarımızı kendi aramızda yıkamamız gerekiyor.”

Penelope Cruz yine kendine hayran bırakıyor. İşlenilen hikâye, anlatılan kadın figürü ile iyidi. Elbette olayları bir yerden sonra tahmin edebiliyorsunuz. Yine de filmin güçlülüğüne, dokusuna ve rengine kapılıp sonuna kadar izlemek güzeldi.

Benim için çok tahmin edilebilir bir film oldu. Kurgusu çok basit kendisini hemen ele veriyor. Daha iyi bir kurguyla çok daha iyi bir film olabilirmiş. Velhasıl oyunculuklar güzel kendini izlettiriyor. Merak duygusunu da az çok yaşatıyor. Bence orta halli bir yapım 6/10

Sade bi kurguydu,sadece oyuncluklar dikkat çekiyordu,oyüzden bırakamadım açıkçası izlettiren bi yönü vardı sonlara doğru yerine oturuyor bazı şeyler.Nedense İspanyol filmlerinde ki karakter ve insan davranışlarını Trüklere benzetiyorum hemen hemen samimiyeti oldukça yansıyor. Kısacası büyük bi beklenti aranmasın sadece rol ve oyunculuk dikkat çekici.

Filmde pek aradığımı bulamadım ama Penelope Cruz göz dolduruyordu yine :)

Çok çok başarılı bir film. Konu çok iyi , işleniş çok iyi. Penelope cruz'un en güzel hali herhalde. Bana sık sık sophia loren'i hatırlattı. Birkaç defa izledim, yine izlerim.

Almodovar'ın canlı rengarenk bir filmi. Cruz çok başarılı filmi başından itibaren sürükleyip götüyürüyor. Almadovar insan ilişkileri üzere çok özel gözlemleri olduğunu düşündüğüm bir yönetmen. Zevkle izleyebileceğiniz bir 120 dk sunuyor...