Walkabout (1971)

güzelim senaryoyu mahvetmişler bence zaman kaybı.

Ötekileştirilmiş, "medeniyet fukarası", batının "sihirli" ellerinin değmediği bozulmamış kültürlerden beslenen eserlerden biri. Yanlış ellerde olsaymış, yapmacık lanse edilmeye müsait bir konu olduğundan, filmi işlerken gayet sade ve objektif bir göz olan yönetmeni başarısından dolayı tebrik etmeli. Filme sadece kültür/karşı kültür açısından bakmak eksik ve haksız bir inceleme olurdu. Cinsiyet/cinsellik kavramını keşfetmeye çalışan iki gencin, arkaplanlardan beslenen bir dışavurum sergilemeleri de önemli bir nokta. Beyaz kız güvensizliğin ve kompleksitenin yoğun olduğu Batı tarzı ilişkileri, yerli siyahi çocuk basitliğin, açıklığın ve direktliğin(SPOILER çiftleşme dansı yaparken özellikle SPOILER) baskın olduğu Aborjin ilişkileri temsil ediyor. Bu durumda kızın çocuktan korkması ve çekinmesi şaşılacak bir durum olmaktan çıkar haliyle. Batıyı/"medeniyeti" "biz ne zaman insan doğasından/tabiat anadan onu yabancılaştıracak, ondan korkacak kadar uzaklaştık" sorusuyla adeta silkeleyen başarılı bir analiz. Seyirciyi de kendiyle çölün ortasında kıstıran filmin son sahnesinden sonra yoğun, hırs dolu, yapmacık modern yaşantılara hiç geri dönmek istemiyor insan, kendine gelmesi uzun sürüyor, öyle bir film.

İlkel yaşam ile modern yaşamın kıstasının yapıldığı film. Kızın aborijin ile iletişim problemi çekerken küçük çocuğun iletişim konusunda sıkıntı yaşamaması dikkat çekici bir noktadır. Çocuk modern toplum tarafından henüz kafeslenmemiştir, doğasına kolayca uyum sağlar ama kız medeniyeti özler, çünkü öğütülmüştür çoktan ve uyum sağlayamaz. Üzerine uzun uzun konuşulması gereken nefis bir Nicolas Roeg filmidir.