Çocukluk (2014)Boyhood

Çocukluktan ergenliğe kadar hayatın acı tatlı anılarına bir albüme bakar gibi baktığım, filmin yıllara yayılan çekiminin getirdiği hayatla bütünleşmişliği ilerleyiş temposuyla hissettiğim, sadece Manson'ın değil; bir ailenin yaşamına ve hatta 12 yıl boyunca oyuncuların değişimine de tanıklık ettiğim güzel bir filmdi.

Çocuklar sözlerinizi değil, ayak izlerinizi takip eder. Bıraktığınız izlere dikkat edin. Mükemmel bir emek kokusu var bu filmde.

Hmm beğenmekle beğenmemek arasında ki ince çizgideyim... Gereğinden fazla dingin böyle kan akışını yavaşlatan filmleri pek sevmiyorum kopartıyo beni filmden ama oyunculuk verilen emek taktir edilesi o yüzden çizgide kalmayı seçiyorum ^^

Çok bir şey öğretiyor mu ? hayır, sıkıcı mı? hayır,süresi bakımından gereksiz detaylar var mı? evet. Fakat yılların bu denli akması farklılıklar eskiye ve yeniye dair durumlar çekici kılıyor onun haricinde tipik aile filmi. Eve geldiğinde karşına çıkan ve öylece dalıp gidebileceğin türden bi film ekstra bi heyecanı müthiş bi yaratıcılığı yok çok benlik değildi ama bile bile seyrettim. isteyenlere şans verilebilir. İyi seyirler!

Kesinlikle efsane bir film değil !! Ama bütün samimiyetimle şunu söyleyebilirim ki dünyanın en sıcak filmidir.Kişiden kişiye değişebilir ama benim gibi 4 erkek kardeş 2 si yaşça büyük olmak üzere olan bir kişi izlerse benimle aynı etkiyi bırakacağından şüphem yok.Filmde de cocugun büyüyüp yuvayı terk edişi sırasında annesinin isyanı abilerim giderken annemi aklıma getirmiştir.Mükemmel soundtrack albümü eşlik ediyor filmi izlerken.O çocukla birlikte sende büyüyorsun.Çevresindeki karakterlerle birlikte sen de yaşlanıyosun. Bazı aşırı gerçekçi ve duygusal sahneler hüzünlendiriyor.Tabi karakterlerin de gerçekte yaşlanması beni etkilemiştir ki her memlekete gittiğim de herkesin biraz daha yaşlandıgını, yeğenlerimin daha da büyüdüğü aklıma gelmiştir.Uzun lafın kısası uzun bir film ama beni inanılmaz bir şekilde içine çekmiştir.Zevkle izledim.

Neden bilmiyorum ama ismi "boyhood" olan bir filmde ben en çok anneye odaklandim. Birbiri ardına kritik hatalar yapmasına rağmen şefkati, zekası, sadece yaşla açıklanamayacak olgunlugu etkiledi beni. Pek çok yönden kendime benzettim. Tanıdık bir iki oyuncu görmesem film izlediğimi tamamen unutabilirdim. Güzel düşünülmüş. Aynı oyuncuların büyümesini, kimilerinin yaşlanmasını izletmek dahice bir fikir.

O ünlü küçük çocuk bakın şimdi nasıl diye büyük başlıklar ile karşıma çıkan haberlere ilgiyle baktığından olsa gerek film boyunca süregelen değişimi hayranlıkla izledim. Bir aileyi olduğu gibi anlatan zaman ile değişimi kırılmaları oldukça doğal bir biçimde seyretme imkanı buluyor insan filmde. Verilen kararları, sonucları ve sonra kararların unutulmasını yani gerçek hayatı çok çok güzel anlatmış bence. Ben sevdim ve huzunlenerek izledim. 12 yil çekmekte ne var gibi bir yaklaşım bana fazla basite alma gibi geliyor. Oyunculuklar vasat demek için de karakterlerin kim olduğunu anlamamak gerekir herhalde . kaldık dram filmlerindeki her şeye göğüs geren süper güçlü karakterler yok karşımızda senin benim gibi aldığı kararların sonuçlarıyla yasayan, büyük kararlar alırken ne kadar büyük olduğunu göremeyen insanları anlatmislar. Alıştık tabi her mevzuya şiirsel bir söz soyleyerek herkese dersini veren yapmacık karakterlere.

Yillar arasi gecisleri sevmedim sadece. Onun haricinde cok dogal bi film, bunaltmadan akip gidiyor. Carpici bi hikaye beklemeden izlerseniz hayal kirikligi yaratmicaktir.

Uzun süresine rağmen hiç sıkılmadan izledim. Kendimi sanki filmin içindeymis gibi hissettim. Çocuğun büyümesini izlemek çok keyifliydi. Gayet başarılı.

değişik bir deneyim oldu benim için.Herşey ayan beyan anlatılan çok basit ama etkileyici!

12 yılda çekildiği için hava atılıp durulan filmin bu yönünü takdir ediyoruz, eyvallah. Fakat bu durum öylesine gözümüze sokuldu ki filmin diğer eksiklerini göremez olduk. Sırf 12 yılda çekildi diye iyi film olacak değil ya! Hem o kadar Amerikan olmuş ki evrensellik taşıyan yanları çok az... Çok yerel bir film ve üç saate yakın süresiyle sıkabilir sizi, boğar.

Sıradan ve basit bir hikaye gibi gelebilir. Fakat geçen zaman zarfı içerisinde insanı çocukluğuna akıp götürüşü, zamanın insanla birlikte değişen ruhu, fiziki, yaşayış tarzı giydiği kıyafetler bile tebessüm ettirmeye yetiyor..Çocukluğumu ne kadar çok özlediğimi fark ettim. Bir çocuğun inişli, çıkışlı, durağan serüveninden sıkılabilirsiniz. Benim için güzel bir serüven oldu.. Belki çocukluktan yaşlılılağa doğru bir film de yapılabilir..

Tam anlamıyla festival filmi :) Casting'e çok emek verilmiş, onun dışında pek bir numarası yok. İzlenir mi? Tabiki!

çekimlerinin 13 yıl sürmesinden başka bir özelliği olmayan bir film. Zaten 13 yılda çekilmesi de beni ilgilendirmiyor. Yönetmen neyi kanıtlamaya çalışmış anlayamadım. Büyümesini izlediğimiz çocuğunda benden bir farkı yok. Benim hayatım daha hareketli bunun neresine oskar verilir gerçekten bilemedim. Belki biraz acımasız oldu yorumum ama oskar Adaylığından dolayı sanırım bu kadar icerledim:). Malesef olmamış

Söylenecek pek bir şey yok, sıradan bir hikaye, herkesin yaşayabileceği bir çocukluk, ortalama oyunculuklar. 6 ayda çekilseydi, değişen oyuncularla yaşlandırma kullanılsaydı hiç bir özelliği olmayacak tarzda bir film. Saygı duyulması gereken de çekim süresi zaten. Önünde eğiliyorum yönetmenin..