Camille Claudel (1988)

O kadar büyük bir aşk ki bu Camille Claudel'i gerçek manada deliliğe götürüyor. Gerçek bir hayat hikayesi tavsiye ederim.

"Bir avuç toprağı yoğurmayı bile bilmeyenler.
Duygusuz yavan insanlar.
Bu benim ruhum en kutsal varlığım...
Bunlar çalışma saatleri. Ruhumun yandığı saatler.
Siz yiyip içerken, dalga geçerken, oburca tıkınırken, ben heykelimle yalnızdım..
Ve yavaş yavaş akan benim hayatımdı..
Bu toprağın derinliklerine kanımı akıtıyordum...