Capharnaüm (2018)Capernaum

bu film hayatımdaki dönüm noktalarından birisi olucak

Nadide Labaki der susarım...Hayatın öteki yüzünü göstermiş yine...

Bu filmde en önemli olay başrol çocuğunun seçimiydi ve bu yüzden zaten en büyük övgüleri hak eden bir film olmuş bence. Çünkü gerisi için o kadar çok malzeme var ki! Fakirlik, cehalet, dolandırıcılık, kadın ve çocuk suistimali... daha neler neler bulursun Orta Doğu 'da. Çocuk o kadar iyi oynamış ki, resmen haksızlığa uğrayan tüm çocukların sesi olmuş. O çocuklara bu filmi izletsek,Zain'in yolundan gitmeye can atacaklarina nerdeyse eminim. Ama maalesef çoğunun bizim gibi tv karşısına geçip kendileri hakkında yapılan bu fimleri izlemeye vakitleri bile yok. Belki şu an bir yerlerde dayak yiyor, zor şartlarda çalışıyor ya da küçücük bedeniyle bir zorbaya eş olmak zorunda kalıyor. Tabii filmin tek numarası oyuncu secimi değil. Sahneleri de çarpıcı ve gerçekçi. Zoraki drama yok.Her dakika ağlatmıyor ama böğrünüze bıçak sapliyor sürekli. "Bakamıyorsanız ,doğurmayın!!!!"

İnsanın kalbine dokunan bir film, çekimler kaliteli olsa film bambaşka yerlerde olabilirdi.

Güzel bir Fransız-Lübnan ortak yapımı izlemek isteyenlere şiddetle öneririm. "Ortadoğu'da kadın ve çocuk olmak" ön planda iken, erkeklerin basiretsizliklerine, şartlanmışlıklarına, kadın ve çocukların dünyasındaki egemen varlıklarına güçlü ışıklar tutmuş. Zain ve Etiyopyalı bebek filmi alıp götürüyor.

Çok okuyan mi bilir ?çok gezen mi? çok gören mi? Hayır ancak yaşayan bilir! yaşayanlar arasında en çok canı yanan da ;boyundan büyük yüreği olanlardır.. Şairimizin de dediği gibi "yaşamak ne zor kalbi olana" bu film dünyanın en çokta çocuklara haksızlık ettiğini, ve kirlenmiş insanlığımızı haykırdı! tam 2 saat boyunca... buyrun izleyin izlemelisiniz..

Film tamamiyle muhteşemdi. Zain karakterinin mükemmel oyunculuğu ve ele alınan konuyla birlikte tüm gerçekliği yansıtması izlerken belgesel tadı verdi. Son zamanlarda izlediğim en iyi dram da diyebilirim. Muhakkak izlenmesi gereken bir film...

Olağanüstü bir film Şiddetle tavsiye ederim

Film herşeyden önce değindiği konularla ve bunu tüm doğallığıyla, gereksiz ağlamaların gereksiz müziklerin arkasına sığınmadan ajitasyona bu kadar açık bir konuyken bunu dozunda yapan bir anlatım tercih ediyor. Film Zain'in anne ve babasından şikayetçi olduğu sahne ile başlıyor. Nasıl yani neden derken film boyunca Zain'in haklılığı iç burkuyor. Dünyanın hiç bir yerinde hiç bir çocuk çocukluğunu yaşayamadan yüzündeki gülümsemeyi kaybetmeyi, çocukça hatalar yapmadan olgunlaşmayı haketmiyor. Göçmen bir aile içine doğan hiç bir geliri, kimliği olmayan, okul nedir bilmeyen kardeş sayısının kaç olduğunu belirsiz, sevgisiz bir ortamdaki Zain, hayatından kardeşinin evlendirilme yada satılma kararına kadar razı iken olanın yanlış olduğunu durumun böyle devam edemeyeceğini görüp tepki gösterecek kadar olgun ve cesaretli. Evden ayrılmasıyla yaşamsal sıkıntıların aynı olduğu fakat içinde sevginin, sahiplenmenin, vazgeçmemenin olduğu daha insani bir hikayenin içinde buluyoruz kendimizi. Film boyu yüzü gülmeyen Zain'in lunapark da dahi yüzündeki ifadenin değişmeyişi ve yatakta düşüncelere dalıp sessizce döktüğü gözyaşları sistemlerin, kaderin acımasızlığını o gözyaşlarında boğma isteği uyandırıyor. Yonas'la başbaşa kaldıkları zamanlar ise ayrı bir hikaye ayrı bir duygu. Ve tabi ki o sondaki fotoğraf karesi o anı durdurup saatlerce bakabilirdim. Yüzlerce duyguyu barındıran bir an... "Beni dünyaya getirdikleri için" diyerek dava açan ve çocuk sahibi olmanın ona bakmanın, bakabileceğin kadarının sorumluluğunu almanın kutsallığını tahmini 12 yaşındaki çocuğun bilinciyle izliyoruz. Son zamanların en iyi dram filmi.

zain'in gözlerindeki isyan,o çocuk olmadan büyümüş hali çok etkileyciydi. Gerçekte hayatında da zorluklar içinde yaşamış. yıllar sonra da zain'i çok iyi bir oyuncu olarak görürüz umarım.

Bir Nadine Labaki klasiği daha! Acı, yokluk, sefalet daha iyi anlatılamaz sanırım insanın burnu sızlıyor, gözyaşlarına engel olamıyor. Gerçeği bu kadar iyi yansıtan bir yönetmen daha tanımıyorum

İzlerken.. bitince.. insanın içinde öyle garip ve acıtıcı bi his bırakıyor ki anlatamam.. hayatta iyi insan olmak veya insan olarak mücadele vermek gerçek bi imtihan olsa gerek.. Her halimize binlerce şükür etmemiz gerek.. ama hala boş işlerin peşinde binlerce nankörlüğün girdabında kayboluyoruz.. Allah biz müslümanlara veya diğer dinlere Var olana şükür yok olana sabır etmemizi istemiş.. bunu yargılayıp yok sayamazsın.. her türlü sınav bizleredir isyan edemezsin.. kula kul olamazsın... bu film benim kalbimi yaktı,gözlerimi doldurdu.. çünkü biliyorum bu yaşamlar var ve bu yaşamlara nasıl ne kadar sağlıklı yaklaşıyoruz diyip özeleştiri tarafımız bile samimiyete uzak.. BÖYLE Bİ ÇAĞIN İNSANI OLMAK,İMTİHAN OLARAK HEPMİZE YETER...

İzlediğim en iyi gerçeği yansıtan filmlerden oldu. Açıkçası çok etkilendim zaten işim gereği tanık olduğum sahneler ama bir çocuğun göznden yansıtılması bu şekilde dünyayau sesini duyurması oyunculuğunun çok başarılı olması derinden etkiledi kesinlikle katılıyorum ki aldğııvödülleri sonuna kadar hak ediyor ve yalnuzca bir film değil bence daha çok ayna görevi görüyor, tabii görnek isteyene eminim bunu anlayabilirsiniz.

Gerçek ne kadar gerçektir? Gördüğün gibi mi yoksa yaşadıkların gibi mi? Filmden daha film iyiki izlemişim. Zeyn'in bir kaç yerdeki konuşması efsane gibiydi. İzleyin sadece.