Do-ga-ni (2011)Silenced

Inanılmaz sarsıcı bir film. Çocuk istismarı konusu bu kadar güzel ele alınabilirdi. Üstelik bu durum işitme engelli çocuklar söz konusu olduğunda "seslerini" duyurmaları zaten imkansız bir halken yaşadıklarını düşünemiyorum. Filmi izlerken özellikle istismar sahnelerinde insan kendini tutamıyor, rahatsız edici, keşke o görüntüler bu kadar net çekilmeseymiş, genel hatlarıyla izledikten sonra inanılmaz gergin ve üzgün hissediyorsunuz. tek güzel tarafıysa film yayınlandıktan sonra çocuk istismarı yasasının Kore'de yeniden düzenlenmiş olması. Etkileyici bir film.

Dehşet!!!Korkunç!!!!!

O kadar acı bir film ki bunu saç tellerime kadar hissettim.

Filmin sinema dilini hiç beğenmedim. Bu kadar hassas bir konunun bu kadar ayrıntılı bir şekilde kör göze parmak olarak anlatılması beni çok rahatsız etti. Çoğu sahneyi izleyemeden ilerletmek zorunda kaldım. Katlanamadım. Bu tarz hassas konuların sinema filmi olarak işlenmesi özellikle gerçek hikayelerden aktarılması sırasında çok dikkat edilmesi gerekiyor. Böyle filmleri başarılı yapan aktarım dili zaten. Bu konuda sınıfta kalmış film. Bilmiyorum ben katlanamadım arkadaşlar izlemeye tavsiye de etmiyorum.

bu filmi izlemeye yüreği dayanan var mı? baştaki istismar sahnelerine dayanamayıp bıraktım ben :(

Alışmış olacağım ki bu kadar acıdan sonra son dakikakaya dek her şey mukemmel olacak beklentimi kaybetmedim

malesef. Hayat kadar acımasız bir filmdi

Spoilerı göster

bu kadar acıyla yüreğimin ezilmesinden ve birkaç damla yaş dökmekten başka hiçbir şey yapamadığım için gerçekten kendimden utanıyorum. Bu bir film değil. İnsanlığın ayıbının kısa filmi. Kim bilir kaç milyon yüreği bu iğrençlikle dağlanmış insan, kaç milyon gerçek sahne var. Ve bir o kadar gözlerini yuman arkasını dönen," insan "sıfatına yakışmaz kişi.

insanlık ayıbı demeye bile dilim varmıyo çünkü bunlar kesinlikle insan değil. allah belanızı versin diye diye bitirdim filmi. hayatım boyunca hiçbir filmi izlemekte bu kadar zorlanmamıştım. kalbiniz sıkışıyo, kan beyninize sıçrıyo yaşanan duygunun tarifi imkansız. o kadar gerçekti ki içim katıldı, aciz hissettim. söylenecek o kadar şey var ki ama kelimelerimin kifayetsiz kaldığı yerdeyim. bi kere daha anladım ki bu dünyada gerçekten adalet yok

Lanet olsun çocuk ve cinsel istismar kelimesini yan yana getirmek zorunda bırakanlara... Adil bi son beklememek için çok mu pesimistim bilmiyorum ama kendi ülkemde bile çocuk ve istismar kelimeleri bir araya gelirken, eli kalem tutmuş "sözde" çocuk hakları savunucularının paranın kölesi itibarın tutkunu olmuş olması insanda adaletin varlığından şüphe duyuruyo. Helal olsun bu filmi çekip farkındalık yaratamya çalışanlara.. Allah doğru yolda yürüp madurların sesini duyurmaya çalışanlara yarım etsin.

Öncelikle yaşanmış bir hikaye olduğunu belirterek başlıyorum. Çok acı bir gerçeğin hikayesi... Bir insana şiddet, tecavüz. Çocuk. Sağır ve dilsiz çocuklar... Ücra bir yer. Yardım amaçlı kurulmuş bir kurum. Ve para ile dilediğini yapabilen insanlar. Ödüller almış idare başkanları... Para ile adaleti satın alabilen insanlar... Para ile çocukluğu, geleceği, ADALETİ satın alanlar... Film kirli dünyanın bir özeti sanki... Ve evet yaşanmış bir hikaye. Filmden bir replik paylaşarak sonlandıracağım yorumumu... "Bizim mücadelemiz dünyayı değiştirmek için değil, dünyanın bizi değiştirmesine izin vermemek için!" Dipnot: Her ne kadar gerçekleri yansıtabilmek adına da yapılmış olsa da, cinsel istismar sahnelerinin bu kadar canlandırılmasını katiyen doğru bulmuyorum. En nihayetinde oyuncular çocuk.

Çok ağır gelebilir hassas kişilere

Gerçek hayatta da böyle oluyor..

Ruh halinin kaldırabileceği bir dönemde izlenmeli. Yürekleri paramparça eden gerçek yaşanmış olmasını her sahnesinde reddetmek istediğiniz bir film.

''özgürlük-adalet-eşitlik''

Spoilerı göster