Eddie Murphy'nin oynadığı Dolittle izlemiştim çocukluğumda,sinemaya ikinci gidişimdi o zamanlar çok sevmiştim çünkü 'sihirli bir değneğin olsa...' sorularına hep hayvanlarla konuşabilmeyi dilerdim diye cevap verirdim :) Gerçi hala aynı şeyi dilemiyor değilim :) Eski Dolittle kadar olmasa da sevdim.Aklımda kalan replikle sonlandırayım yorumumu: ''Böyle bir grup yaratığı bir araya getiren nedir? -Pek göstermiyor olabiliriz ama bir şekilde biz bir bütünüz.''
Konuşan hayvanları herkes sever bence. Hele bir insanın hayvanlarla konuşmasını izlemek kaç yaşında olursam olayım hoşuma gidiyor benim. Bu Dolittle hikayesi eski seriden hem geçen dönem hem de tarz bakımından oldukça farklı. Daha masalsı bir anlatımı var, oyuncularda o şekilde oynayıp seslendirmiş. Çoluk çocuk toplanıp izlenebilecek bir aile filmi olmuş aslında. Özellikle küçük çocukların ilgisini çekecek, keyif almasını sağlayacaktır. Ancak yetişkinlerin çoğunda bu hissi yaratması zor gibi duruyor. Esprilerin çoğu hitap edemedi bana mesela. Görsel efektlerin bazıları çok sırıtıyordu. Hikaye de çok basit kalmış. Robert Downey bile kendini tam verememiş role gibi hissettim. Yine de onu farklı bir rolde izlemek hoşuma gitti :) Belki boş bir zamanda bir şans verilebilir. 6/10
6.7 / 10
''Böyle bir grup yaratığı bir araya getiren nedir?
-Pek göstermiyor olabiliriz ama bir şekilde biz bir bütünüz.''