Galgameth (1996)The Legend of Galgameth

Bir kez daha 90'lı yılların duygusal yoğunluğu beni yerden yere vurdu. Sevdiğin kişiyi kurtarmak için hayatını ortaya koyar mısın? Ölmeden önce kral, oğlunu koruması için ruhunu heykelciğe verir ve heykelcik de canlanarak prensi korumaya başlar ama bu koruma karşılıklıdır. Galgameth dünyaya bebek olarak gelir ve babasız kalan prens baba figürüne dönüşmek zorunda kalır. Ona Galgy adını vermesi sahiplendiği ilk andır. Galgameth bunun karşılığı olarak yediği her metal neticesinde büyümeye başlar. Büyümeye başlayan bebek ona yemek verildikçe daha fazlasını arzular ve karşılığını da düşmanları yok ederek verir. Bu sırada prens kendi türünden olan insanların ihanetine uğramıştır ve aynı türdeki ezilen bir öteki toplumu olan isyancıları tanımaya ve anlamaya başlar. Farklı sınıfsal ve kültürel yapıdan olan iki farklı yapının güçlerini birleştirdiği görülür. Ve bu metali yok ederek yapılır. Metal, tüm savaş gereçlerinin (zırh, kılıç, mızrak, kalkan vb) hammaddesidir. Yani Galgameth'in metalleri yok etmesi savaşa hayır, sevgiye evet! sloganlarını göz önüne getirir. Film de bu farklı önermelerle de besleniyor. Örneğin aileyi dağıtma, aileyi koru, aileyi kutsa gibi. Aile o kadar güçlü bir olgudur ki. İki dost, bir isyancı grubu, kimseye güvenemeyen ama onlara muhtaç olan kötü lord gibi semboller de ailenin türlerini gösteriyor. Galgameth'i yakmaya çalıştıklarında da onu toopla vurmaya çalıştıklarında da yaratık ölmez daha da güçlenir. Bu da öfkenin daha büyük bir yıkıma yol açtığı ile ilgili çocuklar için çok eğitici bir hayata hazırlama yöntemidir. 90'ların bu kadar aile etkisini korumaya çalışması beni her seferinde hüzünlendiriyor ve inanılmaz etkiliyor. Göz yaşıyla dünyaya gelen bir bebek duyarlı bir birey, duyarlı bir dost oluyor. Ve onu yok edebilecek tek şey de gene aynı duygu seli oluyor. Finaldeki deniz aslında Galgameth'e yetebilecek bir duygusal yoğunluluğu temsil ediyor. Galgameth bu kez evlat olarak babasını, dostunu, öğretmenini, silah arkadaşını ve hayat yoldaşını kaybedecek olmanın acısını yaşıyor. Galgameth'i yok eden şey tuzlu su değil, sevginin yol açtığı mutluluk ve acının harmanlanarak ortaya çıkardığı göz yaşıdır. Kötü lord bunu sona giderken bile anlayamamıştır. Bu nedenle Galgameth bir ejderha gibi ele alınır. Eskide kalmış bir mit. Bu da benim nostalji için akıttığım bir avuç tuzlu sudur. Bakın göz yaşı demedim.

90'lı yıllarda ve 2000'lerin başında televizyonda sık sık gösterilmiş, başta bir heykelcik olan ve metal yedikçe devleşen godzilla benzeri bir yaratığın, prensle olan hikayesini anlatıyordu.