Hostiles (2017)

seyir zevki olan ortalama derecede beğendiğim bir filmdi yaşananlar bire bir olmasa da elbette yaşanmıştır diyerek bu dünyada azınlıklar , farklı olanlar , sözde normaller tarafından her zaman büyük acılara mahkum edilmiş maalesef

Son yıllarda yerlilerle ilgili Amerikan duyarlılığı artmış durumda. Sanki kendi kanlı tarihlerinde temize çıkmak isteyen ve insanı arayan bunu yaparken de günah çıkaran birileri var gibi. Filmin özeti aslında bilgeliğe ulaşma yolculuğu ve tabi verilen kayıplar da inancı zedelerken bir yandan da güçlü olmaya ve dayanışmaya davet ediyor. Aile etkisini, ailesini kaybeden bir dul, silah arkadaşlığını aile olarak gören bir yüzbaşı ve kendi kültürlerine sahip çıkarak azınlığı oluşturan Şayen şefi Sarı Atmacada buluyoruz. Farklı yönlerden bu insanlar karşılaştırılıyor. Blocker adı ile sorunları getiren engeli yaratanın insanın kendi olduğunu fark ettirirken nefreti yaratarak en büyük düşmanı yaratmış olmanın acısı ile de kavuruyor izleyeni. Ruhen sakat kalmış bu bireylerin bedenlerinin de bir anlamı olmuyor hali ile. Çadırdaki ölü bedenler gibi hareketsiz yatma sahnesi filmin tek sanatsal sahnesi idi. Fazla ahım şahım bir film değil ancak merhamet, inanç, dayanışma olguları üzerinden iyi eleştiriler veriyor. Siyahileri kabul eden bir ülke neden Kızılderilileri kabul etmiyor. Bundan menfaat sağlayanlar kimler, suçlu olanlar başkaları mı yoksa herkes mi bu çamurun içinde bunu gösteriyor. Kendi hataları ile başkalarını yargılama hakkı bulmanın adaletsizliğe olan bakış açısını tartışıyor. Ancak gene de tatmin edici bir final vermiyor bence. Gerçekten vahşi olanların devletli ya da devletsiz yaşayan beyazlar olduğunu ifade ederken Amerikalı kahramanı yüceltiyor. Ve hayranlık uyandırıyor. Bu kadar uzun bir yolda kendini bulmaya çalışan bir adamın aslında bulamayışına tanık oluyoruz sanki. Beklentimi karşılamadı ama izleyin derim.