In weiter Ferne, so nah! (1993)Faraway, So Close!

Ne ilginçtir ki insan olmaya Cassiel, Dammiel gibi hazırlıklı değildi. Dammiel; hayata adapte olmuşken, Cassiel oradan oraya sürüklendi. O kötülüğü, sürüklenişi ekran başında güzel hissettirdi. Özellikle başlangıçtaki sorgulamalar.. Cassiel melek kanatlarıyla bir kız çocuğunu kurtarırken insan oldu. En sonunda sarkan bir halat ile ile kız çocuğunu yine kurtarırken insan olmaktan vazgeçti. Bu güzel bir ayrıntıydı. Filmde en çok varlığın sorgulandığı kısımları çok beğendim. Sonlara doğru göndermeler, o hareketlilik vs ile bir karmaşa hakimdi.