Serinin önceki kalitesinden hiçbir şey kaybetmediği ve yine muazzam sürükleyici bir macerayla devam ediyor Indiana Jones serisi. Tüm filmleri ele alınca gelmiş geçmiş en sürükleyici macera filmi serisi olduğunu söylersem abartmış olmam sanırım. 2,5 saatlik sürenin nasıl geçtiğini bile anlamıyorsunuz 9/10
Seriye baktığımda her filmde bir aile kurulduğunu görüyorum; 1) İndiana, Marion, Sallah - 2) İndiana, bayan Scott, Ufak çocuk - 3) İndiana, baba, dr. Elsa - 4) İndiana, Mutt, Marion ve dr. Oxley - 5) İndiana, Helena, Teddy. İlk filmde bir ailenin kuruluşunu görüyoruz. Sallah buradaki çocuksu hareketlere sahip karakter. Mızmızlığı ve mızıkçılığı ile munzurluğu ortaya koyuyor. İkinci filmde ailenin birbirini manipüle edebilen karakterleri olan anne, baba ve çocuğu samimi ve samimiyetsiz eylemlerde görüyoruz. Üçüncü filmde, önceki filmlerdeki koca ve baba personasını üstlenen kişinin de bir babası olduğuna ve aslında tüm davranışların ya da Pierre Bourdieu'nun bahsettiği Kültürel Sermaye'nin babadan oğula geçmesini ve bir miras gibi korunmasının değerini ayrıca kadının da erkek kadar güçlü olabileceğini kavrıyoruz. Dördüncü filmde karı-koca, anne-baba, evlat-baba, evlat-anne, aileden olan-aileden olmayan gibi sosyal kimliklerin yansımalarının aile içi mahremiyet, ailevi sırlar, ailevi sorunlar üzerinde durarak ailenin bir güç de bir zayıflık da olabileceğini vurgulayışını izliyoruz ve son filmin ailenin bir aradayken olan ilişkilerini, ailenin bölündüğünde yaşanan durumlarla kıyaslayarak (boşanma, aileden birinin ölmesi, kaybolması, delirmesi vb) bir sonuca varmasına tanık oluyoruz. İndiana'nın kaybettiği oğlunun yerine koyduğu Helena yani vaftiz kız-yeni kız. Yeni kaybedilen oğlanın yerini alan yeni kız çocuğu. Helena'nın babasının ölümü ardından vaftiz babası İndiana'yı babasının yerine koymasıyla İndiana'da babalık dürtülerinin canlanması ve ailenin sorumluluklarını hatırlayarak karakter evriminin tamamlanmasına neden oluyor. Ve kafasında Anne-Baba kavramını oğullarının ölümü ile ortadan kaldıran ve boşanmak üzere olan Marion'un ailenin bir kez kurulduktan sonra ''aile''nin içinden çıkılamaz bir aidiyet olduğuyla yüzleşmesi ile Anne-Baba'dan Karı-Koca'ya evrilmelerinin mümkün olduğu tezini bitirmiş oluyor. Evet buna şu noktada katılıyorum. Nasıl Medea çocuklarını yeniden genç bir kadın olduğunu hatırlamak için katlediyor ve ''karı'' , ''anne'' aidiyetini yıkarak kendine yeni bir kimlik kuruyorsa burada da oğlu öldüğünde baba aidiyeti sonlanan İndiana ve anne aidiyeti sonlanan Marion'un eski baba-eski anne olarak yaşamlarına devam edebileceklerini çünkü insan bir kez baba ya da anne olmuşsa bu duyguyu tatmışsa karakterindeki olgunlukla başka insanların annesi ve babası gibi hissedebilir. Dolayısıyla İndiana, Marion ve Helena'nın baba aidiyetiyken aynı zamanda Marion ile Helena, İndiana'nın kendisine hatırlattığı baba aidiyeti, Marion, İndiana ve Helena'nın anne aidiyeti ve Helena da ikisindeki anne-baba aidiyeti'ni uyandırıyor. Ölen bir geleneği uyandırmak gibi. ''Bu bir ejderha!'' , zamanın insandan güçlü olduğu bir kurguda, insanın acizliğini veya gücünü, ölümünü ya da ölümsüzlüğünü hatırlatarak kendini tanrıda olmayan bir şey ile dayanıklı kılabileceğine tanık oluyoruz. Kader yoktur, insanın inancı (kendine, ailesine, ideolojisine ya da savaşına) daima kaderden güçlüdür. İşte size ''Kader Kadranı''. Yaşam ayarlanabilir ve elbette karşımıza hiç tahmin etmediğimiz şeyler çıkabilir. Ama unutulmamalı ki saati kurabilir ve bizi uyandırmasını bekleyebiliriz. Ha uyanır mıyız yoksa uyumaya devam mı ederiz işte orası sizin elinizde. 10/10
7.3 / 10
1) İndiana, Marion, Sallah - 2) İndiana, bayan Scott, Ufak çocuk -
3) İndiana, baba, dr. Elsa - 4) İndiana, Mutt, Marion ve dr. Oxley -
5) İndiana, Helena, Teddy. İlk filmde bir ailenin kuruluşunu görüyoruz. Sallah buradaki çocuksu hareketlere sahip karakter. Mızmızlığı ve mızıkçılığı ile munzurluğu ortaya koyuyor. İkinci filmde ailenin birbirini manipüle edebilen karakterleri olan anne, baba ve çocuğu samimi ve samimiyetsiz eylemlerde görüyoruz. Üçüncü filmde, önceki filmlerdeki koca ve baba personasını üstlenen kişinin de bir babası olduğuna ve aslında tüm davranışların ya da Pierre Bourdieu'nun bahsettiği Kültürel Sermaye'nin babadan oğula geçmesini ve bir miras gibi korunmasının değerini ayrıca kadının da erkek kadar güçlü olabileceğini kavrıyoruz. Dördüncü filmde karı-koca, anne-baba, evlat-baba, evlat-anne, aileden olan-aileden olmayan gibi sosyal kimliklerin yansımalarının aile içi mahremiyet, ailevi sırlar, ailevi sorunlar üzerinde durarak ailenin bir güç de bir zayıflık da olabileceğini vurgulayışını izliyoruz ve son filmin ailenin bir aradayken olan ilişkilerini, ailenin bölündüğünde yaşanan durumlarla kıyaslayarak (boşanma, aileden birinin ölmesi, kaybolması, delirmesi vb) bir sonuca varmasına tanık oluyoruz. İndiana'nın kaybettiği oğlunun yerine koyduğu Helena yani vaftiz kız-yeni kız. Yeni kaybedilen oğlanın yerini alan yeni kız çocuğu. Helena'nın babasının ölümü ardından vaftiz babası İndiana'yı babasının yerine koymasıyla İndiana'da babalık dürtülerinin canlanması ve ailenin sorumluluklarını hatırlayarak karakter evriminin tamamlanmasına neden oluyor. Ve kafasında Anne-Baba kavramını oğullarının ölümü ile ortadan kaldıran ve boşanmak üzere olan Marion'un ailenin bir kez kurulduktan sonra ''aile''nin içinden çıkılamaz bir aidiyet olduğuyla yüzleşmesi ile
Anne-Baba'dan Karı-Koca'ya evrilmelerinin mümkün olduğu tezini bitirmiş oluyor. Evet buna şu noktada katılıyorum. Nasıl Medea çocuklarını yeniden genç bir kadın olduğunu hatırlamak için katlediyor ve ''karı'' , ''anne'' aidiyetini yıkarak kendine yeni bir kimlik kuruyorsa burada da oğlu öldüğünde baba aidiyeti sonlanan İndiana ve anne aidiyeti sonlanan Marion'un eski baba-eski anne olarak yaşamlarına devam edebileceklerini çünkü insan bir kez baba ya da anne olmuşsa bu duyguyu tatmışsa karakterindeki olgunlukla başka insanların annesi ve babası gibi hissedebilir. Dolayısıyla İndiana, Marion ve Helena'nın baba aidiyetiyken aynı zamanda Marion ile Helena, İndiana'nın kendisine hatırlattığı baba aidiyeti, Marion, İndiana ve Helena'nın anne aidiyeti ve Helena da ikisindeki anne-baba aidiyeti'ni uyandırıyor. Ölen bir geleneği uyandırmak gibi. ''Bu bir ejderha!'' , zamanın insandan güçlü olduğu bir kurguda, insanın acizliğini veya gücünü, ölümünü ya da ölümsüzlüğünü hatırlatarak kendini tanrıda olmayan bir şey ile dayanıklı kılabileceğine tanık oluyoruz. Kader yoktur, insanın inancı (kendine, ailesine, ideolojisine ya da savaşına) daima kaderden güçlüdür. İşte size ''Kader Kadranı''. Yaşam ayarlanabilir ve elbette karşımıza hiç tahmin etmediğimiz şeyler çıkabilir. Ama unutulmamalı ki saati kurabilir ve bizi uyandırmasını bekleyebiliriz. Ha uyanır mıyız yoksa uyumaya devam mı ederiz işte orası sizin elinizde. 10/10