Şahsen ne kadar derinliği fazla olursa olsun, romantizm, dolayısıyla romantik fimler beni pek etkilemez. Çünkü aşk herkese göre farklı bir anlam kazanıyor ve ben aşkın abartıldığını düşünüyorum. Yine film bitince cok bir şey hissetmedim, dramlardan kolayca etkilenen biri olarak, bu romantizm karşısında tepkisiz kaldım.
Ama sunu gördüm ki, aşkın saf ve karşılıksız olması hicbir dönemde normal karşılanmamış. Karşısındakinden manen ve bedenen bir fayda beklemeden sevmeyi hep delilik olarak adlandırmışız. Tomek de Magda'nin gözünde bir deli ya da güzel rol yapan bir oyuncu. Çünkü pek çok kadın veya erkek gibi, böylesine saf, beklentisiz bir sevgi görmemiş. Belki Tomek kadar onun için çaba gösteren olmuştur ama sonu hep bir çıkar ilişkisine dönüşmüştür. -Spoiler olabilir-Bu filmde görüyoruz ki Tomek Onu sevmeyi seviyor, kadın kendini O'na sunduğunda bu sevgiye ket vuracağı düşüncesiyle dokunamıyor bile. Magda ise nihayet bu aşkın mümkün olduğuna, birinin böyle sevebilecegine ikna olduğunda iş işten geçiyor. (Şu karşı apartmanı gözetlemeli filmlerde, karşıdakinin her hareketini o camın önünde gerceklestirmesini saçma ve komik buluyorum. Filmin gerçekliğine gölge düşürdüğünü düşünüyorum. O perdeler hiç kapanmayacaksa niye var anlamış değilim. Amaca hizmet etsin diye yapılıyor biliyorum da, bir tiyatro havasına sokuyor bence filmi.) Gerçek aşkın mümkün olduğunu, böyle seven birini gördüğünüzde illa altında bir bir yeniği aramamamiz gerektiğini öğretti bu film bana. Hesapsız, çıkarsız, beklentisiz, oyunsuz, tertemiz bir sevgi...
İçinde aşk adı geçen sevdiğim nadir filmlerden. Çoğu Kieslowski filmi gibi; o şiirsel anlatımıyla, kısa bir sürede tüm zaaflarımızı, tutkularımızı, naifliklerimizi yüzümüze çarpıyor. Hele müzik, baştan sona okunan bir şiire eşlik ediyor gibi. Bu filmi her izleyişimde bir sigara içiyorum. Sigaraya ara vermiş olsam da. Bu da Kieslowski'nin bendeki olumsuz yanı :)
8.3 / 10
Şahsen ne kadar derinliği fazla olursa olsun, romantizm, dolayısıyla romantik fimler beni pek etkilemez. Çünkü aşk herkese göre farklı bir anlam kazanıyor ve ben aşkın abartıldığını düşünüyorum. Yine film bitince cok bir şey hissetmedim, dramlardan kolayca etkilenen biri olarak, bu romantizm karşısında tepkisiz kaldım.
Ama sunu gördüm ki, aşkın saf ve karşılıksız olması hicbir dönemde normal karşılanmamış. Karşısındakinden manen ve bedenen bir fayda beklemeden sevmeyi hep delilik olarak adlandırmışız. Tomek de Magda'nin gözünde bir deli ya da güzel rol yapan bir oyuncu. Çünkü pek çok kadın veya erkek gibi, böylesine saf, beklentisiz bir sevgi görmemiş. Belki Tomek kadar onun için çaba gösteren olmuştur ama sonu hep bir çıkar ilişkisine dönüşmüştür.
-Spoiler olabilir-Bu filmde görüyoruz ki Tomek Onu sevmeyi seviyor, kadın kendini O'na sunduğunda bu sevgiye ket vuracağı düşüncesiyle dokunamıyor bile. Magda ise nihayet bu aşkın mümkün olduğuna, birinin böyle sevebilecegine ikna olduğunda iş işten geçiyor.
(Şu karşı apartmanı gözetlemeli filmlerde, karşıdakinin her hareketini o camın önünde gerceklestirmesini saçma ve komik buluyorum. Filmin gerçekliğine gölge düşürdüğünü düşünüyorum. O perdeler hiç kapanmayacaksa niye var anlamış değilim. Amaca hizmet etsin diye yapılıyor biliyorum da, bir tiyatro havasına sokuyor bence filmi.)
Gerçek aşkın mümkün olduğunu, böyle seven birini gördüğünüzde illa altında bir bir yeniği aramamamiz gerektiğini öğretti bu film bana. Hesapsız, çıkarsız, beklentisiz, oyunsuz, tertemiz bir sevgi...