Midnight in Paris seven biri olarak geç de olsa koşarak geldim. İyi ki de gelmişim. Nostalji ne büyülü bir duygu, bir de melankoli ile birleşince hele “şimdiki aklı da” olunca insanın.. bu büyüden kurtulmak pek mümkün olmuyor. Anılar insanın zihninde nasıl tutkulu sığınaklara dönüşüyor, yıllar geçtikçe biz geçemedikçe
Annie Ernaux, Seneler isimli bir anı denemesini şiddetle tavsiye ediyorum bu filmi seven tüm dostlara bir de, Erkin Koray “Öyle bir Geçer Zaman Ki” dinlemeli bitince bi üzerine :))
Ne güzel. Hayatımızın en anlamlı anına dönebiliyorsak şayet ben o dönemden geri gelmemeyi yeğlerim. O anın içinde hapsolmayı. Ruha ilaç tadında, senfonik güzellik ?
Böyle güzel filmleri seviyorum. Böyle güzel bir müzikle beni yıllaaarrr öncesine götürecek düşündürecek hüzünlendirirken huzurda yaşatacak... Benim önüme aynı fırsat çıksa acaba ben hayatımın hangi kesitinin canlandırılmasını isterdim?? Müziklere bayıldım ama bu özgün konuya daha da çok bayıldım. Ayrıca sanat ve felsefeye çok düşkün olmaları da beni oldukça etkiledi. Özgün bir konu arayanlara... İyi seyirler :)(:
Victor adında eski karikatüristlerden bi amca, maalesef modern çağa da ailesine de etrafına da ayak uyduramayan, yaşlı, her şeye söylenen birine dönüşmüşken, bir gün oğlunun yönetmen bir arkadaşından küçük bi hediye alır, zenginler için “aman elinin kiri, fakirler için ona o kada verilir mi canım” miktarı deyip geçelim, neyse insanlara ödedikleri para karşılığında onlara istediği zaman dilimini canlandırıp yani bir nevi bi simülasyona sokup o anı tekrar yaşamalarını sağlıyor, bizim gönlü kırık Victor amca da karısıyla ilk tanıştığı anı yaşamak istiyor tabi.. ama o anı güzel yapan karşısındaki abla mıydı yoksa yaşattığı hisler mi ? peki geçen yıllar da insanların kendileri mi daha çok değişir yoksa hisleri mi ? sorgulayın durun bakiyim diyor film bize işte :) müzikleri şahane, çok fransız, çok tatlış, çok izlenesi annecim deyip kapatıyorum ??
Sıradan bir film gibi görünüyor ama hani geçmişe dair özlem duyar ve o ana dönüp bir daha yaşamak isteriz ya o naiflikle, insanın hesaplaştığı, içe dokunan hikâyesiyle güzel filmlerden bir tanesi. Müzikleri ve oyunculuklar ise ayrı bir güzeldi.
Annie Ernaux, Seneler isimli bir anı denemesini şiddetle tavsiye ediyorum bu filmi seven tüm dostlara bir de, Erkin Koray “Öyle bir Geçer Zaman Ki” dinlemeli bitince bi üzerine :))