Sadeliği ve sessizliğiyle oldukça ilginç ve hoş bir film olmuş. Hiç konuşma olmamasına rağmen seslerin güzelliği insanın sıkılmasına engel oluyor. Tabi kafanızda soru işareti bırakan anlar ve acaba ne olacak şimdi diye merak uyandıran anlar da mevcut. Çok tatlı bir filmdi süresi biraz kısa ama bu tür bir film için bence çok ideal bir süresi var.
son sahnesi ile de o kaplumbağaların ağır yürüyüşlerine hayatımda bir anlam kattı. Sanırım bir daha ne zaman bir kaplumbağayı hareket ederken görsem bu sahneyi hatırlayacağım
Ben seni izlemekte neden bu kadar geç kalmışım. Tek kelime kullanmadan nasıl olur da insanın böyle içine işler bir film.. O müzik, o görüntüler... Her saniyesi sanat dolu bir yapım. Doğanın eşsiz melodileri arasında huzur dolu bir gezinti gibiydi. Hani yorgunluktan ayakta duracak haliniz yoktur, gözleriniz kapanır, konuşmaya bile mecaliniz kalmamıştır.. İşte tam böyle bir anda yatağa uzanıp, kulaklığınızı takıp hemmen bu filmi açın. Hüznüyle, çaresizliğiyle ve bazen de tarifi imkansız mutluluklarla sizi eşsiz bir rahatlamaya davet ediyorum. Beklettiğiniz her saniye için üzüleceğiniz bir yapım. İzleyeceklere şimdiden iyi seyirler :)
O müzik yok mu o müzik. .. Tüm övgüyü kendisinin hak ettiğini düşünüyorum. Gözlerimi kapatıp 80 dakika dinlesem belki yine aynı yumruk yemiş hissiyle ayrılırdım filmden. Bu demek değil ki film hiçbir şeye benzemiyor. Filmi de çok sevdim. Görüntüler ve hikaye ayrıca güzeldi. Ama müzik. .. Ne bileyim onun yeri bambaşkaydı.
fazla duygulu bi animasyon film bittikten sonra tokat yemiş hissi veriyo.herkes gibi bende görsele hayran kaldım .ıssız adadaki mücadele ile başlıyo fakat devamında hayatına dahil olan kırmızı kaplmbağa ile varoluş,benliği sorgulama,aşk,sevgi... gibi temayla devam ediliyor.ben çok beğendim .mutlaka listenize alın izleyen herkesin seveceğinden eminim:D
gündüzün pastel tonları ve gecenin griliğiyle harika bi görsellik sunan, sadeliğiyle ruhu dinlendiren, huzur veren doğanın sesleri eşliğinde az ama öz olan müzikleriyle etkileyen, sessizliğiyle tüm duyguları geçiren ve garip bi hüzünle nihayete eren enfes animasyon
Studio Ghibli'yi özleyen dostlar için... İnsanın, yalnız dünyamda bir gün lazım olurda denerim, yaparım dediği ve o zamana kadar bir köşede tutmayı başardığı pastel tonlarında, diyalogsuz, klasiklerden farklı ıssız ada filmi. "Beni oraya sevdiklerimle ya da isteklerimle ışınlayın." kafasıyla yaklaşıp da, uçurdu be görselliği ve huzuru demedi demeyin, sakın. İsimsiz dostumuzun hikayesi Umut mu aşılıyor, insanı mı kandırıyor bilemem ama zihni dinlendirirken müzikleriyle epey düşündüren cinsten. İzleyin efenim, demeden önce "Film, bizlere sözcüklerin olmadığı, sessizliğin içine hapsettiği anlamlarıyla sesleniyor." cümlesini kurdururken, etkilenlerle her kare saniyesini, bir tartışalım.
Süresi 1:20 (hatta 1:16) olsa dahi anime bir türe diyalog eklememek 'bence' büyük cesaret. Benim diğer teknik konulardan önce dikkat çekmek istediğim durum bu. Net bilgim olmamakla beraber; film ya Hayao Miyazaki'nin filmlerinin yapıldığı stüdyodan çıkma ya da direkt Miyazaki eli değmiş fakat durum her ne olursa olsun bu büyük bir avantaj, biz izleyiciler için fazlasıyla kaale alınacak bir referans. Filme de gelecek olursam yönetmenin kurduğu ve tasvirlediği dünyayı bir hayli beğendimi söylemeliyim. Ayrıca bir OST var ki; sırf bu sebepten bile izlenebilir. Şuraya ve ayrıca sayfama da bırakıyorum.
8.5 / 10
Umut mu aşılıyor, insanı mı kandırıyor bilemem ama zihni dinlendirirken müzikleriyle epey düşündüren cinsten. İzleyin efenim, demeden önce "Film, bizlere sözcüklerin olmadığı, sessizliğin içine hapsettiği anlamlarıyla sesleniyor." cümlesini kurdururken, etkilenlerle her kare saniyesini, bir tartışalım.
https://www.youtube.com/watch?v=lGjh5LKKHcM