Martha Marcy May Marlene (2011)

Sıradan görünen insanların bilinmeyen, kendilerine bile itiraf etmekten çekindikleri gizli kalmış yönlerini böyle tarafsızca, sakince anlatan filmlere bayılıyorum.

sebebi neydi ki? 102 dakikama acıdım, ben bu kadar boş biri değilim. normalde elim titrer ama gönül rahatlığıyla 'beğenmedim'e basıyorum. oh be, sonunda bitti ve bu yorumu giriyorum. hiç bitmeyebilirdi de.

Fazlasıyla karanlık, aynı ölçüde iç karartıcı bir film. Aslında durağan olduğu kadar da hareketli. Çünkü hiç rahat vermiyor, hiçbir şey olmamasının verdiği rahatsız edicilik sıkılmanıza engel oluyor. Sarah Paulson ı severim ama Elizabeth Olsen da işi gayet iyi götürmüş. Sonundan emin olmamakla beraber genel olarak bana hitap eden filmlerden biriydi.

Akıllara zarar bir film. Bir tarikat düşünün adamın biri tarafından manipüle edilmiş kadınlar. Zorlama yok, herşey organik.
İnsanlar hacı, hocalara kendilerini kaptırıp nasıl etki altında kalıyor? Bu da o ayarda bi bakıma, anlamak imkânsız lakin oluyor böyle vâkalar, duyuyoruz.
Son bir uyarı, film çok durağan, izledikçe güzelleşiyor ama ona göre modunuzu ayarlayın, ya da hiç bulaşmayın benden size tavsiye.

Elizabeth Olsen kendinden büyük iki Olsen'e istinaden daha sağlam adımlarla sinema kariyeri yapacak gibi gözüküyor. Genç aktrisin çıkış yapmasını sağlayan filmin hemen tüm yükü kendisinin omuzlarında olsa da bu yükün altından oldukça başarılı bir şekilde kalkıyor. Yönetmen filmi iç içe geçen kurgularla anlatmayı tercih ediyor ama bu sırada da karakterler hakkında çok fazla bir şey söylemeyip geri kalan pek çok şeyi izleyicinin hayal gücüne bırakıyor. Son tahlilde oldukça başarılı olan bu tercih, oyunculuktaki üstün performanslar son derece sıkıcı bir sonuç olabilecekken filmi seyir zevki üst nokta olan bir yapım haline dönüştürüyor.

sarsıcı gerçekten