The Highwaymen (2019)

Bu tarz suç ve ceza konseptli filmler insana kendi karakterini gösteriyor. Bankalar fakirleri soyar, 1930'lu yılların kanun kaçakları bankaları soyar. Polisler kanun kaçaklarının peşine düşer ve her zaman birileri ölür. Ait olduğunuz alt kültüre göre ya kanun adamları ya da kanun kaçakları için üzülürsünüz. Ve hiçbir zaman da a ben bir polis öldü diye sevindim acaba kötü biri miyim demezsiniz. Herkes içinde potansiyel bir suçlu barındırır. Kimi bunu gizlemeyi seçer Goult gibi.. Kimi de adaleti doğrudan sağlamayı. O da Hamer oluyor. Hayatı sadece tek taraflı gören bizler ister istemez eleştirel düşünemiyoruz ve sonuçta tek kötü ya da tek iyi varmış gibi geliyor. Film bu alışılagelmişliği şu sahne ile yıkıyor. "Sen her zaman doğru ya da yanlış nedir biliyorsun. Ben ise bunun yükünü taşımaktan nefret ediyorum" İdeal ve Vicdanı bu noktada çatıştırıyor. Dünyadaki Goultlar da Hamerlar da gerektiğinde yanıldığını ya da doğruyu yapmadığını anlayabiliyor. Kanundan yana olmak ya da olmamak, iyi ya da iş birlikçi ebeveyn olmak bu vb durumları kendi görmek istediğiniz gibi görebiliyorsunuz. Tıpkı Bonnie ve Clyde'ı kahraman görmek isterseniz onları kahramanlaştıracağınız, aç kaldı tavuk çaldı diye suçlayarak suçlu ilan edeceğiniz gerçeği gibi.. Bir kez bulaşırsanız geri dönüş yoktur sözünü içselleştirerek bir kez yanlış yaparsanız daima yargılanırsınız düşüncesine evriltiyorum. Eleştirel düşünce gözünü seveyim. Jacques Derrida'yı daha net anlamaya başlıyoruz.

ABD 'nin azılı iki suçlusu, Bonnie ve Clyde'ın yakalanış ve öldürülüş hikayesinin başarılı bir uyarlaması olmuş. Gerçek hayattan esinlenilen filmleri sevenler bunu da keyifle izleyecektir. Biraz ağır tempolu olsa da, Harrelson ve Costner uyumuyla kendini izletmeyi başarıyor.

bu nasıl bir saçmalık