The Jack Bull (1999)

Silahların sustuğu, kelimelerin patladığı bir film. Western olmasına rağmen bunu bir eksiklik olarak hissetmedim. Adaleti bile sağlayamayan bir bölgenin eyalet olmaya çalışması neden sorusunu sordurdu. Soylu görünmenin ya da zenginliğin bazı şeyleri örtbas ettiği gerçeği cevabını buldum. Tokat gibi bir gerçek. Ancak bazı şeyler sadece dış görünüşüyle kalıyor. Bütün bunların yanı sıra bir adam gördüm. Kavgacı; hakkını sonuna kadar savunan. Sürekli mucize bekleyen biri sonunda ipleri eline alması gerektiğine inanıyor ve adalet için mücadele etmesi gerektiğini fark ettirecek şey karısının ölümü oluyor. Başka bir tarafta karısını kendi silahıyla vuran bir adam, karısını öldürdüğünü kabul etmeyip kaçıyor. Üstüne hakkını savunan adamın üzerine bu suçu yıkarak karısının anısına hakaret ediyor. Oysa adalet arayışında olan adam karısını kendi kararları yüzünden kaybettiğini kabulleniyor. Yani ikisi de karısının ölümüne sebep oluyor ama onun anısına saygısızlık etmeyip yücelten kişi onurludur. Asalet, soyluluk, zenginlik; sizin için erdem hangi kelime ile ifade ediliyorsa işte odur. Adaleti sağlamakla görevli olan Amerikan hükümetinin, Kızılderilileri bir sorun olarak görmeleri ve bunun çözümü olarak da habersiz bir şekilde savunmasız yerlilere kalleşçe saldırarak soykırım yapmalarına göndermeleri olan etkileyici sahnelere de yer veriyor. Hatta bu kısma İhtiras Rüzgarları'nın o muhteşem repliği ile devam etmek istiyorum. "Bu özel konuda hükümetin bulduğu çözüm buydu. O zamandan bu yana yaptığı hiçbir işte akıl, vicdan ya da insanlık adına bir ilerleme görmedim." Aslında adaletin kime göre, kimin için olduğunu anlatıyor. Böyle basit ve onurlu olmayan bir yolla adaleti sağladığına inanan bir kanundan adalet beklenemez. Bir kovboy filminde böyle duyarlı bir konuya rastlayacağımı hiç tahmin etmezdim. Karşıma çıkan en tatlı mucize oldu.