Puslu Manzaralar (1988)Topio stin omihli

"Bazen, okuldan eve giderken peşimden ayak sesleri duyduğumu zannediyorum. Senin ayak seslerini... Dönüp baktığımda ise orada hiç kimsecikler olmuyor."

İsmi gibi kendisi de puslu bu filmin. Film zaten kışın çekilmiş. Kışın insanın üzerine kondurduğu huzursuzluk ve derin melankoli bu filmde de belli.

Başlangıçta karanlık vardı sonra ışık ortaya çıktı. Yine şiir gibi bir film her sahnesinden kalite akıyor.

Sinemanın en büyüleyici filmlerindendir Puslu Manzaralar. Birçok çıkarım yapılabilir ama benim yorumuma göre bu basit bir arayış hikayesi değildir. Çocuklar babalarını ararlar ama alt metinde aradıkları şey Tanrıdır.