
Küçük Kadınlar (2019)Little Women
Puan
7.5 / 10

Senin Puanın
Oyuncular
Yönetmen
Dil
İngilizce
Ülke
ABD
Süre
135 dakika
Greta Gerwig’in Little Women yorumu, eski bir hikâyeyi yeniden anlatmıyor sadece — onu yaşıyormuşsun gibi hissettiriyor. Kız kardeşler arasındaki bağ, hem sıcak hem kırılgan. En çok da bu kırılganlık etkiliyor. Her biri farklı bir hayat istiyor ama yine de aynı yuvaya ait gibiler.
Zaman atlamaları filmde o kadar yerli yerindeydi ki bir an bile kopmadım. Değişen renk tonları sayesinde hangi zamandayız hemen anlaşılıyor. Bazı sahnelerde çocukluklarına dönünce içim ısınıyor, sonrasında gerçeklere dönünce hafif bir hüzün oturuyor üzerime.
Jo’nun yazarlık mücadelesi, Amy’nin kendi değerini bulma arayışı, Meg’in “basit” ama derin arzuları… Her biri bir şekilde kendimden bir şeyler bulduğum karakterlerdi. Ve tabii ki Florence Pugh! Amy karakterine çok boyut kazandırmış, izledikçe “neden bu kadar eleştirilmiş ki?” diyorsun.
Gerwig hem geçmişe saygı duymuş, hem de bugünün kadınlarının sesini duyurmuş. Klişeye kaçmadan, bağırmadan ama sağlam bir şekilde. Sessiz ama etkili.
Kısacası: Hem gözüm hem kalbim doldu. Çok zarif bir film bu.
Meraklısına Notlar
• Gerçek Jo gibi: Greta Gerwig, tıpkı Jo March gibi filmi stüdyoya kabul ettirebilmek için senaryoyu yazdıktan sonra tüm yapım sürecini adım adım kendisi inşa etti. Yani bu film, Jo’nun kitabı bastırması gibi bir çabanın ürünü.
• Zaman atlamaları ipucu: Filmde geçmiş sahneleri daha sıcak, altın tonlarında; günümüz sahneleri ise daha soğuk, mavi-gri tonlarda çekilmiş. Bu renk farkı, zaman geçişlerini anlamak için bilinçaltımızı yönlendiriyor.
• Florence Pugh’un sahne düzeni değiştirildi: Orijinal planlamada Amy karakteri daha az yer kaplıyordu ama Pugh’un performansı o kadar etkileyici bulundu ki, bazı sahneler yeniden yazıldı ve uzatıldı.
• Setlerde modern ışık kullanılmadı: Doğal ışık ve mum ışığıyla çekilen sahneler, özellikle ev içi bölümlerinde dönemin atmosferini hissettirmek için özel olarak tasarlandı.
• Kitaptaki gibi “yarı otobiyografik”: Louisa May Alcott’un hayat hikâyesi ve yazarlık mücadelesi, filmde Jo karakterine birebir yedirilmiş durumda. Hatta yayıneviyle yapılan o “pazarlık sahnesi” birebir gerçek.
NOT : Filmi önce gömüp sonra yücelttim gibi oldu ama şimdi yiğidi öldürüp de hakkını yemeyeyim :)