The Man Without a Face (1993)

Etkileyici bir film. Mel Gibson'un siyasi ideolojisinin içinde zerre bulunmadığı artı yönetmenliğini yaptığı efsane bir film. Filmin teması ve yan eylemlerinin ötesine bakıldığında arkasında bıraktığı izler değişiyor. Dini ve sanatsal bağdaştırmaları gerçekten ilginç bir tat bırakıyor. Venedik Taciri'ndeki toplum tarafından kabul edilmeyen Yahudi Shylock'un McCleod'a benzetilmesi gibi.. Saplantı kelimesinin takıntı durumuyla birlik olup ön yargıyla birlikte daha da güçlenmesi durumu tek bir kişinin yaşadıklarını değil de çevreyi daha çok etkiliyor. Bazen yanlış anlaşılmalarla birlikte ama bir insana olan romantik saplantıdan daha tehlikeli bir şey varsa o da kanıtsız yargıların takıntıya dönüşmesi durumudur. Gerçekten insanların yüzüne bakamadan konuşmak gibi bir durumdur. Bu derecede kötü etkiler bırakır. Kompleksleri kişi kendi kendine edinmez insanın bu önemli mücadelesinde toplum da bir rol oynar. Oynamalıdır. Bu toplumun duyarlı olmasını gerektirir. Toplum duyarlıysa ne ala ama toplum duyarlı değilse kapitalizmin ve tüketim toplumunun asıl yok ettiği şey insanların kendisi olur ve bu da insanın yüzünde değil içinde bir yerlerde daha büyük yaralar bırakır.

bu film daha çok izlenebilir mi lütfen?!

Asıl içtenlik ve iyilik insanın içinden kalbinden geçen duygulardır bir insanın yüzü olup olmaması önemi yok insanlara karşı önyargılı olup elimize ne geçebilir ki? Her insanın geçmişte yaptığı hatalar peşini bırakmaya çalışsada insanlar bunu yüzlerine vurmaya çalışıyorlar..Gerçekten çok harika, anlamlı bir başyapıt.

Tatlı bir dostluk ve başarı hikayesi. Fakat izleyen sayısının az oluşuna şaşırdım. Daha fazla insan tarafından izlenmeyi hak ediyor bence.