4. sezonun ardından: Bu diziyi depresyonda olan veya eğilimi olan kişilere önermiyorum. Senaryo itibariyle sizi bu açıdan zorlayabilir. Hangi sezon hangi bölüm olursa olsun her bölümü diken üstünde izliyorum. Normalde dram dizisi ama o dizinin üzerine serpilmiş ölü toprağı ve ölümün hatırlattıklarını her bölüm yüzümüze çarpması izleyen çoğunluğu ister istemez etkiliyor. HBO'nun en kaliteli işlerinden. Şimdi final sezonu ekstra korkutuyor beni.
Benim için sıradan bir dizi değil. Ölüme olan bakış açımı çok etkiledi, aile bağlarının ne kadar önemli olduğunu anladım. Belki bilinen şeylerdi hepsi ama six feet under bunu çok çok iyi bir şekilde gözler önüne serdi. Nate Fisher karakteri hayatın vücut bulmuş hali gibi değil miydi? Yoksa ben mi yanılıyordum? Ruth... Seni o kadar iyi anlıyorum ki... Bu dizi üzerine saatlerce sıkılmadan konuşabilirim ya.
Sitcom izlemeyi seven biri olarak izlediğim ilk dram dizisiydi ve günde en az 1 kere nasıl ve kaç yaşında öleceğim acaba diye düşünen biri için dizi baya hayal gücü katıyor diyebilirim :)
Dizinin çoğu yerinde yaşanan ölümlerin aslında yaşanmadığı bir paralel evrene geçecek diye bekledim olmadı, fazla bilim kurgu izlemek insanı böyle yapıyor herhalde
ne yazsam, nasıl yazsam bilmiyorum.. izlediğim en güzel diziydi diyebilirim. bitmesin istedim. finali hakkında söylenecek çok şey var kesinlikle çok güzeldi, ağlattı, güldürdü, üzdü ve sevindirdi.. izleyin, izletin..
ilk defa yıllar önce cnbc-e de oynarken izlemiştim, içime o denli kazınan bi dizi ki çok sonraları netten tekrar izledim, keşke zaman ayırabilip yine yeniden izleyebilsem.. bu dizi en vurucu şekilde yaşam ile ölüm arasındaki o ince çizgiyi iliklerinize kadar hissettiriyor, hayatı ölümü sorgulatıyor. hani söyleyecek anlatacak çok şeyiniz vardır da bi türlü olmaz ya, işte bu diziyi de anlatamıyorum öyle.. kesinlikle ölmeden önce yapılması gereken şeylerden biri de bu diziyi izlemek olmalı. bu diziyi yazanları, oynayanları sarıp sarmayalasım geliyo.. hele o final.. bu yaşıma kadar birçok dizi izledim, ama bu dizi değil bi başyapıttır bana göre.
özet olarak bize güzelce "ne çok acı var." dedi. ah güzelim six feet under. her bölümü film tadında, hepsinde hayatlarımız, hepsinde dünya, yaşamak her şeyiyle. bize görmeyi, bakmayı öğretiyor. ve o güzelim finalde, gözyaşları sele dönüşüyor.....
Ne zamandır bir şey karalayayım diye yorum yaz butonuna basıyorum lakin bu muhteşem dizi hakkında ne yazsam yetersiz kalıyor,kapatıyorum sayfayı.Ama yazmalıyım bu dizi hakkında.Kelimelerle tarif edilemeyecek ölçüde yaşattığı duygu yelpazesini,derin düşüncelere sevk eden birbirinden güzel sahnelerini,yaşamı sorgulamayı,yer yer tebessüm ettirmesini ve galiba en çok kendi hayatınızla karşılaştırmalarınızı bulabileceğiniz kısacası açıp okumaktan sıkılmayacağınız bir hayat ansiklopedisi.O kadar çok şey yazılmış ki hakkında,izleyen her insana derin bir dokunuşla dokunmuş,yeri doldurulamaz izler bırakmış ki. ---spoiler--- Artık her birini ailemden birer üye olarak kabul ettiğim;gülümsemesinde bile hüzün olan ve ani çıkışlarıyla beni kendisine hayran bırakan Fisher ailesinin fedakar ve çok değerli annesi Ruth en büyük mutlulukların seni bulmasını dilerdim.Ailenin en büyük kardeşi belki de dizinin en sağlam karakteri;kaçmaya çalıştığı gerçeklerle bir bir yüzleşirken izlediğimiz Nate belki de en ele avuca gelmez karakterdi ama o da bir şekilde tam hayatını bir temele oturttu derken bizi fazlaca üzdü.Claire kafası karışık,hep bir arayış içinde,çoğunlukla yanlış ve sorunlu sevgili tercihleriyle,asi ve sivri diliyle genellikle her evde bulunan bir ergen örneğiydi.Ruth la olan inişli-çıkışlı anne-kız ilişkisinde çok şeyler buldum,öğrendim.David evin en hassas karakteri,içi kocaman bir sevgi evreniyle doldurulmuş naif kişilik.Brenda tamamen bambaşka bir dünya,ayrı olarak dizisi bile çekilebilirdi bana göre,dizinin en kompleks karakteriydi,ne zaman ki hayatının bütün karmaşasını bir kenara bırakmaya başladı o zaman olgunlaşmış güzel bir insana dönüştü.Gerçi hemen hemen hepsi ayrı bir güzeldi karakterlerin.Brenda ya reva görülen ölüm şekli güler misin ağlar mısın dedirtecek cinstendi.(ah Billy ahhhhhhh)
Velhasılı kelam kattığı her şey için binlerce kez teşekkür edilesi,kolay kolay yerinin herhangi bir diziyle doldurulması muhtemel olmayan bir drama şaheseri.Eminim ki tekrar yad etmek isteyeceksiniz ve yine size bir şeyler katarken bulacaksınız kendinizi,sizi ilk defa izliyormuşçasına ağlatacak hem de öyle bir ağlama değil,içiniz boşalırcasına,sökülürcesine.Herkesi gömen aileyi birer birer bizler gömücez tekrar ve yine o vurucu finalden sonra kendimize gelmemiz günler alacak,o kocaman boşluğu dolduracak başka diziler arıycaz ama nafile...Birkaç replik;
Ruth: Umarım çok uzun süre içinde hep umut olur. Claire: Her şey için teşekkür ederim.Bana hayat verdiğin için teşekkürler. Ruth: Sen bana hayat verdin. _______________________________________________________________________________ Nate: Bugün Kurt Cobain öldü. Claire: Oh. Nate: Kendini öldürdü. Bu dünya için fazlasıyla saftı. ______________________________________________________________________________ Brenda: "Neyi ilginç bulduğumu biliyor musun? Eğer eşini kaybedersen, dul olarak adlandırılırsın. Eğer bir çocuksan ve aileni kaybetmişsen, yetimsin.Fakat çocuğunu kaybetmiş bir ebeveyni tanımlayan söz nedir?Sanırım bu tanımlanamayacak kadar boktan bir durum."
izlediğim diziler arasında en başından son saniyeye kadar keyifle izlediğim ve her zaman ayrı bir yere koyacağım yapımdır kendisi. Ayrıca final sahnesi; yine bu zamana kadar izlediğim diziler arasında en farklı ve yaratıcı olan finaldi. yayınlandığı zamanda izlemeyi isterdim ama zararın neresinden dönülse kardır:) izlemeden ölmeyin, emin olun ki; büyük kayıp olur.
Belki de izleyeceğim hiçbir dizi bu kadar etkileyemeyecek beni. İşte buna gerçekten üzülüyorum. Arada açıp Nate Fisher'ın bulunduğu sahneleri izlemek lazım. Dizi tarihinin belki de en huzur dolu karakteridir Nate.
Bayıldımm. Bugüne kadar izlediğim en iyi dizi olabilir kendisi. Six Feet Under'ın kurgulanmış bir şey olduğuna inanmak gerçekten zor çünkü sanki gizli bir kamera var. Her şey o kadar doğal, o kadar hayatın içinden ki dizi demek yanlış olur. Su gibi akıp gitti 5 sezon, tadı damağımda hala. Tekrar tekrar izlemekten bıkmayacağınızı ve yepyeni bir bakış açısı kazanacağınızı garanti edebilirim.
İnsana hayatı sorgulatan ve izledikten sonra hayata bakış açınızın değişeceği bir dizi.Günlük hayat içinde hiç aklımıza gelmeyen ölüm gerçeği,Fisher ailesinin hayatlarının tam ortasında duruyor.Yaptıgımız ufacık seçimlerin bütün hayatımızı ve nasıl öleceğimizi belirlediğini her bölüm gösteren ve final sahnesiyle derin izler bırakan bir dizi.
9.0 / 10
---spoiler---
Artık her birini ailemden birer üye olarak kabul ettiğim;gülümsemesinde bile hüzün olan ve ani çıkışlarıyla beni kendisine hayran bırakan Fisher ailesinin fedakar ve çok değerli annesi Ruth en büyük mutlulukların seni bulmasını dilerdim.Ailenin en büyük kardeşi belki de dizinin en sağlam karakteri;kaçmaya çalıştığı gerçeklerle bir bir yüzleşirken izlediğimiz Nate belki de en ele avuca gelmez karakterdi ama o da bir şekilde tam hayatını bir temele oturttu derken bizi fazlaca üzdü.Claire kafası karışık,hep bir arayış içinde,çoğunlukla yanlış ve sorunlu sevgili tercihleriyle,asi ve sivri diliyle genellikle her evde bulunan bir ergen örneğiydi.Ruth la olan inişli-çıkışlı anne-kız ilişkisinde çok şeyler buldum,öğrendim.David evin en hassas karakteri,içi kocaman bir sevgi evreniyle doldurulmuş naif kişilik.Brenda tamamen bambaşka bir dünya,ayrı olarak dizisi bile çekilebilirdi bana göre,dizinin en kompleks karakteriydi,ne zaman ki hayatının bütün karmaşasını bir kenara bırakmaya başladı o zaman olgunlaşmış güzel bir insana dönüştü.Gerçi hemen hemen hepsi ayrı bir güzeldi karakterlerin.Brenda ya reva görülen ölüm şekli güler misin ağlar mısın dedirtecek cinstendi.(ah Billy ahhhhhhh)
Velhasılı kelam kattığı her şey için binlerce kez teşekkür edilesi,kolay kolay yerinin herhangi bir diziyle doldurulması muhtemel olmayan bir drama şaheseri.Eminim ki tekrar yad etmek isteyeceksiniz ve yine size bir şeyler katarken bulacaksınız kendinizi,sizi ilk defa izliyormuşçasına ağlatacak hem de öyle bir ağlama değil,içiniz boşalırcasına,sökülürcesine.Herkesi gömen aileyi birer birer bizler gömücez tekrar ve yine o vurucu finalden sonra kendimize gelmemiz günler alacak,o kocaman boşluğu dolduracak başka diziler arıycaz ama nafile...Birkaç replik;
Ruth: Umarım çok uzun süre içinde hep umut olur.
Claire: Her şey için teşekkür ederim.Bana hayat verdiğin için teşekkürler.
Ruth: Sen bana hayat verdin.
_______________________________________________________________________________
Nate: Bugün Kurt Cobain öldü.
Claire: Oh.
Nate: Kendini öldürdü. Bu dünya için fazlasıyla saftı.
______________________________________________________________________________
Brenda: "Neyi ilginç bulduğumu biliyor musun? Eğer eşini kaybedersen, dul olarak adlandırılırsın. Eğer bir çocuksan ve aileni kaybetmişsen, yetimsin.Fakat çocuğunu kaybetmiş bir ebeveyni tanımlayan söz nedir?Sanırım bu tanımlanamayacak kadar boktan bir durum."
---spoiler---